فناوری به سرعت رشد می کند، آنقدر سریع که تلفن در جیب شما میلیون ها برابر قدرتمندتر از تمام محاسبات ترکیبی ناسا در سال ۱۹۶۹ است که به قرار دادن دو فضانورد در ماه کمک کرد. با ادامه پیشرفت‌ها، ابزارهای بیشتری به یادگاری از گذشته تبدیل می‌شوند. در این مقاله ده گجت و فناوری قدیمی که دیگر به آنها نیاز ندارید را فهرست می کنیم. بیایید ببینیم چه چیزی جایگزین آنها شد و چرا. پس همچنان با بیا تو اینجا همراه باشید .
۱٫ ماشین تحریر
ماشین تحریر کیبوردهای عتیقه ای هستند که مستقیماً روی کاغذ چاپ می کنند. قبل از ماشین‌های تحریر، تمام اسناد و نامه‌های رسمی با دست نوشته می‌شد یا روی دستگاه چاپ چاپ می‌شد که قیمت بسیار بالایی داشت. ماشین تحریر به عنوان یک جایگزین مقرون به صرفه توسط کریستوفر لاتام شولز در سال ۱۸۶۸ اختراع شد.
اولین ماشین‌های تحریر دارای کلیدهای مکانیکی بودند که به سطوح فلزی اهرم مانند با حروف و کاراکترهای برجسته متصل بودند. وقتی کلیدی را فشار می دهید، یک نوار جوهردار بین کاغذ و سطوح فلزی قرار می گیرد تا روی کاغذ چاپ شود. این یک اختراع انقلابی بود زیرا نحوه عملکرد کسب‌وکارها و اشتراک‌گذاری اطلاعات مردم را تغییر داد. در اواسط دهه ۱۸۰۰، آنها در دفاتر ضروری شدند. آنها تقریباً یک قرن سلطنت کردند و در نهایت با رایانه جایگزین شدند. اما حتی امروزه، بسیاری از مردم حس لامسه ماشین‌های تحریر را دوست دارند، به ویژه شاعران و رمان‌نویسان، بنابراین هنوز کاملاً نمرده‌اند.
۲٫ تلفن های عمومی
قبل از اینکه تلفن‌های همراه قدرت بگیرند، ارتباط از طریق تلفن‌های عمومی عادی بود. کاربران می توانند از طریق این خطوط ثابت عمومی تماس بگیرند و از طریق سکه، کارت نقدی یا کارت اعتباری پرداخت کنند. اغلب تلفن‌های عمومی در داخل غرفه‌ها (کیوسک‌ها) برای حفظ حریم خصوصی کاربر نصب می‌شدند، که تلفن‌های مدرن مجبور بودند برای جابجایی آنها را مبادله کنند. اولین تلفن پرداختی در سال ۱۸۸۱ نصب شد و در دهه ۱۹۰۰ معمولاً در خیابان‌های شلوغ، ایستگاه‌های قطار و سایر مکان‌های عمومی دیده می‌شد. اما زمانی که غول های مخابراتی AT&T و Verizon تلفن های عمومی خود را در اواسط دهه ۲۰۰۰ فروختند، شروع به کاهش کردند.
۳٫ فیلم های عکاسی
اکنون عصر عکاسی فوری است، جایی که کلیک کردن روی یک عکس و اشتراک گذاری آن چند ثانیه بیشتر طول نمی کشد. قبل از این، مردم از دوربین های عکاسی استفاده می کردند که از فیلم های عکاسی استفاده می کردند. دومی در سال ۱۸۸۵ اختراع شد. قبل از این، عکاسی فقط برای ثروتمندان قابل دسترسی بود، اما اختراع فیلم ها، عکاسی را تجاری کرد. این فیلم‌های عکاسی حساس به نور برای گرفتن عکس از اجسام برای مدت کوتاهی در معرض نور قرار گرفتند و سپس به صورت شیمیایی برای تولید تصاویر قابل مشاهده توسعه یافتند. این یک فرآیند زمان بر و پرهزینه بود که منجر به معرفی دوربین های دیجیتال در دهه ۱۹۹۰ شد. و در پایان قرن بیستم، فیلم‌های عکاسی و دوربین‌های فیلم منسوخ شدند.
۴٫ منشی تلفنی
منشی تلفنی همان کار سیستم پست صوتی تلفن شما را انجام می دهد. تنها تفاوت این است که یک منشی تلفنی پیام های تماس گیرنده را به صورت محلی در رسانه های ذخیره سازی مانند کاست ذخیره می کند، در حالی که یک سیستم پست صوتی آنها را در یک سرور کامپیوتر متمرکز ذخیره می کند. اولین منشی تلفنی در دهه ۱۹۳۰ اختراع شد اما تنها در دهه ۱۹۸۰ محبوبیت پیدا کرد. و در اوایل دهه ۲۰۰۰، پست صوتی جایگزین دستگاه‌های منشی تلفنی شد، زیرا به کاربران اجازه می‌داد به پیام‌های ضبط شده در هر کجا دسترسی داشته باشند.
۵٫ پیجر (بیپر)
قبل از اختراع تلفن های همراه، مردم فقط تلفن ثابت داشتند و هیچ راهی برای ارسال پیام اضطراری به کسی وجود نداشت. برای حل این مشکل، آلفرد جی گراس در سال ۱۹۴۹ پیجرها را برای استفاده در بیمارستان ها اختراع کرد. اینها دستگاه های ارتباطی رادیویی با شماره های منحصر به فرد مشابه تلفن بودند. بنابراین نحوه کار یک پیجر به این صورت است: هر کسی که شماره پیجر شما را می‌داند می‌تواند از طریق تلفن پیامی (یک شماره تلفن یا یک متن کوتاه) برای پیجر شما ارسال کند. و هنگامی که پیام را دریافت می کنید، پیجر شما آن را روی صفحه LCD نمایش می دهد.
در حالی که پیجرهای یک طرفه می توانند به سادگی پیام ها را دریافت کنند، پیجرهای دو طرفه و پیجرهای پاسخ نیز می توانند آنها را ارسال کنند. با محبوب شدن تلفن های همراه، پیجرها شروع به از بین رفتن تدریجی کردند. با این حال، آنها هنوز هم برای خدمات اضطراری (اگرچه به ندرت) مانند مراقبت های بهداشتی و ایمنی آتش نشانی استفاده می شوند.
۶٫ نوار کاست
اگرچه مردم، به‌ویژه علاقه‌مندان به صدا، صفحه‌های وینیل را دوست دارند، اما حمل آنها درشت و ظریف هستند. برای حل این مشکل، فیلیپس نوارهای کاست فشرده را در سال ۱۹۶۲ اختراع کرد. آنها در ابتدا برای ضبط و پخش صدا استفاده می شدند. اما بعداً با به وجود آمدن استاندارد VHS، کاست ها نیز شروع به پشتیبانی از ویدیوها کردند. کاست ها در صنعت موسیقی موفق شدند و نحوه گوش دادن مردم به موسیقی را تغییر دادند. با کاست، مردم می‌توانستند موسیقی خود را به هر کجا که می‌خواهند ببرند. آنها در تمام دهه های ۷۰ و ۸۰ مرتبط ماندند، اما در سال ۱۹۹۱ سی دی ها جایگزین کاست ها شدند.
۷٫ فلاپی دیسک
امروزه ما از پلتفرم‌های ذخیره‌سازی ابری یا دستگاه‌های ذخیره‌سازی خارجی برای انتقال فایل‌ها بین دو رایانه استفاده می‌کنیم، اما در گذشته، فلاپی دیسک‌ها این نقش را داشتند. با اختراع فلاپی دیسک توسط IBM در سال ۱۹۷۱، اشتراک گذاری برنامه ها و بارگذاری سیستم عامل ها آسان تر شد. از دهه ۱۹۸۰، آنها به راه حل های ذخیره سازی تبدیل شدند که جایگزین کارت های پانچ شدند – یک تکه کاغذ با سوراخ های سوراخ شده برای نمایش داده های دیجیتال. اما در دهه ۱۹۹۰، سی دی ها به دلیل محدودیت های ذخیره سازی جایگزین فلاپی ها شدند.
۸٫ پخش کننده های موسیقی قابل حمل
ما اکنون این راحتی را داریم که میلیون ها آهنگ را در جیب خود حمل کنیم ، اما قبل از دهه ۱۹۷۰، مردم این گزینه را نداشتند. آنها فقط می توانستند در خانه یا ماشینشان به موسیقی گوش دهند. اما اختراع پخش کننده های موسیقی قابل حمل آن را تغییر داد. اولین پخش کننده موسیقی واقعا قابل حمل، Walkman، توسط سونی در سال ۱۹۷۹ منتشر شد. واکمن جایگزین Boombox، نحوه گوش دادن مردم به موسیقی را کاملا تغییر داد. جدا از قابل حمل بودن، گوش دادن را نیز به تجربه شخصی تری تبدیل می کرد، زیرا دستگاه دارای جک هدفون بود، به این معنی که می توانید به صورت خصوصی از طریق هدفون به موسیقی خود گوش دهید.
Walkman از نوارهای کاست برای پخش موسیقی استفاده کرد، اما کمی بعد، شرکت ها پخش کننده های سی دی قابل حمل و پخش کننده های MP3 را نیز معرفی کردند. در میان آنها، آی پاد اپل یکی از مواردی بود که از طراحی شیک، فضای ذخیره سازی بیشتر و بازاریابی هوشمندانه برخوردار بود. اما با تبدیل شدن گوشی‌های هوشمند به جریان اصلی، پخش‌کننده‌های موسیقی قابل حمل کم کم پشت سر گذاشته شدند.
۹٫ سی دی
سی دی ها (دیسک های فشرده) یکی از محبوب ترین رسانه های ذخیره سازی زمان خود بودند. سی‌دی‌ها که جانشین نوارهای کاست هستند، توسط فیلیپس و سونی در سال ۱۹۸۲ برای بازتولید صدای دیجیتال Hi-Fi ساخته شدند. سی‌دی‌های قدیمی‌تر می‌توانستند فقط ۱۰ مگابایت داده را ذخیره کنند، اما بعداً ظرفیت آنها به ۷۰۰ مگابایت رسید. سی‌دی‌ها به سرعت در صنعت موسیقی محبوبیت پیدا کردند، زیرا ظرفیت ذخیره‌سازی بیشتری نسبت به نمونه‌های جایگزین داشتند و آنها را برای ذخیره‌سازی موسیقی با کیفیت بالا ایده‌آل می‌کرد. با این حال، از زمانی که پلتفرم‌های استریم موسیقی تقریباً اواخر دهه ۲۰۰۰ شروع به کار کردند، سی‌دی‌ها به طور فزاینده‌ای کمتر مطلوب شدند.
۱۰٫ دی وی دی پلیر
امروزه اگر می‌خواهید فیلمی را تماشا کنید، فقط آن را از اینترنت دانلود یا پخش کنید ، اما در دهه ۹۰ اینطور نبود. مردم دی‌وی‌دی فیلم‌ها را کرایه می‌کردند و آنها را در تلویزیون‌هایشان تماشا می‌کردند. دی وی دی پلیر دستگاهی است که این دی وی دی ها را می خواند و فیلم ها را روی تلویزیونی که از طریق کابل متصل هستند پخش می کند. پس از پخش کننده های VHS، اولین پخش کننده DVD در سال ۱۹۹۶ توسط توشیبا اختراع شد و از آن زمان به بعد، آنها به بخش عمده ای از سرگرمی های خانگی تبدیل شده اند. با توجه به هزینه کم اجاره دی وی دی و قیمت مقرون به صرفه دستگاه پخش دی وی دی، آنها به سرعت مورد استفاده قرار گرفتند. با این حال، در پایان دهه ۲۰۰۰، خدمات پخش فیلم جایگزین آنها شد.
فناوری به طور تصاعدی رشد می کند
از اینکه به سختی قادر به ارسال پیام از طریق تلگراف تا تعامل مجازی هستیم، در دو قرن گذشته راه درازی را پیموده ایم. با هر نسل جدید فناوری، جامعه بر این اساس تغییر کرد و ابزارهای فناوری با سرعت بیشتری منسوخ شدند. و این روند فقط در آینده به شتاب ادامه خواهد داد.
نظرات کاربران