پس از عرضه، Oculus Rift مانند یک تغییر دهنده بازی بود. یکی از اولین هدست‌های واقعیت مجازی که ثابت کرد واقعیت مجازی می‌تواند تجربه‌ای بسیار فراگیر و لذت‌بخش باشد، تجربه‌ای که حتی افرادی با تنظیمات رایانه شخصی مناسب می‌توانند در خانه تجربه کنند. اکنون که Oculus Rift اصلی تقریباً پنج سال از عمرش می گذرد، تغییر کرده است و از آن زمان به بعد Oculus Rift S که نایب قهرمان فعلی مورد علاقه ما در بهترین راهنمای خرید هدست واقعیت مجازی در پشت Valve Index است، پیشی گرفته است. همچنان با بیا تو اینجا همراه باشید .

وقتی Oculus Rift برای اولین بار در سال ۲۰۱۶ راه اندازی شد، قول داد دنیای بازی را برای همیشه تغییر دهد. و در حالی که کاملاً این کار را انجام نداده است (حداقل هنوز)، چشم انداز واقعیت مجازی به آرامی بالغ شده و در طول زمان به پیشنهادی حتی جذاب تر تبدیل شده است. چندین تغییر و ارتقاء قابل توجه در طول سال ها به Oculus Rift اضافه شده است – حتی اگر اکنون از طریق Oculus در دسترس نیست بلکه از طریق فروشندگان شخص ثالث در دسترس است.

پشتیبانی

به عنوان مثال، برخی از بازی‌های پرمخاطب روی سخت‌افزار راه‌اندازی شده‌اند و کنترل‌کننده‌های حرکتی را به شکل Oculus Touch (یکی از حیاتی‌ترین ارتقاها از روز عرضه) دریافت کرده‌اند. تغییر بزرگ دیگر این است که Oculus Rift اکنون به ویندوز ۱۰ نیاز دارد تا همه ویژگی ها و برنامه های جدید و آینده را اجرا کند. این هدست همچنان از ویندوز ۷ و ۸٫۱ پشتیبانی می‌کند، بنابراین کاربران با این سیستم‌ها می‌توانند به بازی‌های موجود ادامه دهند، اما زمان انتشار نسخه‌های جدید فرا می‌رسد، ممکن است آنها خوش شانس نباشند. در حالی که برخی از کاربران چندان راضی نیستند، Oculus اشاره می‌کند که مایکروسافت دیگر از ویندوز ۷ و ۸٫۱ پشتیبانی نمی‌کند، بنابراین تنها ویندوز ۱۰ می‌تواند «استانداردهای عملکرد» خود را در آینده برآورده کند.

Oculus همچنین می گوید اکثر دارندگان Oculus Rift قبلاً ویندوز ۱۰ را اجرا می کنند. اگرچه از زمان عرضه Oculus Rift اصلی، تعدادی هدست واقعیت مجازی رقیب راه اندازی شده است، از جمله هدست های خود Oculus، مانند Oculus Rift S یا Quest و Quest 2 مستقل، اما Oculus Rift اصلی هنوز یک هدست واقعیت مجازی بسیار توانا است. برای بازی، و اکنون دیگر به طور رسمی از Oculus در دسترس نیست، می توانید معاملات وسوسه انگیزی پیدا کنید.

دو جنبه مهم

خوب، قبل از اینکه خیلی عمیق به فضایل VR بپردازیم، بیایید لحظه ای در مورد دو مهم ترین جنبه ای که باید قبل از تصمیم گیری برای خرید یک Rift خود در نظر بگیرید صحبت کنیم: قیمت و حداقل نیازهای رایانه شخصی. اگر صحنه واقعیت مجازی را دنبال کرده‌اید، احتمالاً از قبل این را می‌دانید، اما Oculus Rift به یک اتصال سیمی به رایانه شخصی نیاز دارد تا بتواند دو تصویر با وضوح ۱۰۸۰ در ۱۲۰۰ را به هر لنز داخل هدست منتقل کند. این فقط نمی‌تواند یک رایانه قدیمی قدیمی باشد – برای لذت بردن از همه چیزهایی که Rift ارائه می‌کند، به یک رایانه بازی پیشرفته نیاز دارید.

مشخصات کلی

در ابتدا، حداقل مشخصات ارائه شده توسط Oculus شامل پردازنده Intel Core i5 4590 یا مشابه، ۸ گیگابایت رم و کارت گرافیک NVIDIA GTX 970 یا AMD Radeon 290 بود. ممکن است اکثر جامعه بازی‌های هاردکور از قبل این اجزا را در اختیار داشته باشند، اما اگر یک گیمر معمولی یا در حال حاضر بیشتر یک کامپیوتر غیرمجاز هستید، این بخش‌ها اولین سرمایه‌گذاری از دو سرمایه‌گذاری پرهزینه‌ای خواهند بود که باید پیشاپیش بپردازید. با این حال، اخیراً این حداقل مشخصات به جای i5-4590 گران‌تر اینتل به i3-6100 اینتل کاهش یافته است و پردازنده‌های گرافیکی اکنون می‌توانند از Nvidia GTX 960 از نسخه پیشنهادی ۹۷۰ شروع کنند.

این تغییر هزینه سیستم مورد نیاز برای اجرای بازی های واقعیت مجازی را بر اساس برآوردهای Oculus به حدود ۴۹۹ دلار کاهش می دهد و اکنون با تعدادی از تولیدکنندگان رایانه شخصی برای تبلیغ رایانه های آماده Rift شریک می شود. وقتی Oculus Rift با سخت‌افزار مناسب همراه شود، بسیار برتر از PlayStation VR و سال‌های نوری جلوتر از Google Cardboard و Samsung Gear VR است، که هر دو تنها به قدرت تلفن همراه شما برای خیره شدن به صفحه واقعیت مجازی متکی هستند. این کاملاً به اندازه HTC Vive غوطه ور یا توانمند نیست، اما من کمی به آن نکته بیشتر خواهم پرداخت.

خب دقیقا چی میخری؟ Oculus Rift چه می کند؟

قیمت و در دسترس بودن

از زمانی که Oculus Rift برای اولین بار به بازار عرضه شد، تعدادی کاهش قیمت داشته است. اکنون قیمت ثابتی وجود ندارد زیرا فقط از طریق فروشندگان شخص ثالث در دسترس است، اما در زمان نوشتن، می‌توانید یکی را با قیمت ۳۹۹ دلار آمریکا / ۳۹۹ پوند / ۳۹۹ دلار استرالیا انتخاب کنید. این به طور کلی برای هدست، دو سنسور و کنترلرهای لمسی است. برای مقایسه، اکنون می‌توانید Oculus Quest 2 – جدیدترین هدست مستقل Oculus که از رایانه شخصی پشتیبانی نمی‌کند – با قیمت ۲۹۹ پوند / ۲۹۹ دلار / ۴۷۹ دلار استرالیا (۶۴ گیگابایت) و Oculus Rift S – Oculus ارتقا یافته را در دست بگیرید. ریفت – از ۳۹۹ دلار / ۳۹۹ پوند / ۶۴۹ دلار استرالیا.

نحوه عملکرد Oculus Rift

من تمام تلاشم را کرده‌ام که واقعیت مجازی را با کلمات توضیح دهم و در موارد متعدد، به طور کامل و مطلق شکست خورده‌ام. در بهترین حالت تنها کاری که می توانم انجام دهم این است که تصویری نیمه خمیده به تصویر بکشم به این امید که به شما الهام بخشم که بیرون بروید و دوست یا همکار خود را با Oculus Rift پیدا کنید که به اندازه کافی مهربان باشد که به شما اجازه دهد به آن چرخشی بدهید. اینجا هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. تصور کنید روی طاقچه یک ساختمان ۱۰۰ طبقه ایستاده اید. تصور کنید به خیابان زیر خود نگاه می کنید. سفت شدن شکم خود و احساس ترس را تصور کنید که ممکن است هر لحظه به مرگ خود بیفتید.

حالا تصور کنید که یک قدم به جلو بردارید. تو در حال سقوط هستی و دنیا جلوی تو شلاق می زند. تو متحجر شدی اما شما همچنین احساس زنده بودن می کنید. دومین مورد درست قبل از برخورد با زمین بدترین حالت است – مغز شما در واقع با ریختن آدرنالین به عنوان یک مسکن خفیف در سیستم شما برای لحظه ای آماده می شود. اما در حالی که همه اینها اتفاق می افتد، شما در واقع حرکت نکرده اید. شما روی یک صندلی در خانه خود نشسته اید و به یک صفحه نمایش خیره شده اید. بیومتریک شما تغییر کرده است، اما، از نظر جغرافیایی، دقیقاً همان جایی هستید که ۱۰ دقیقه پیش بودید. استفاده از واقعیت مجازی اینگونه است، برای به دست آوردن تجربه بودن در جایی دیگر در زمانی متفاوت، مکانی متفاوت، گاهی اوقات تا دنیای بیگانه، همه اینها بدون اینکه خانه خود را ترک کنید.

پروژه تخقیقانی چند ساله

این محصول ثمره یک پروژه تحقیقاتی چهار ساله است که در کیک استارتر راه اندازی شد و ۲ میلیون دلار درآمد داشت و سپس توسط یکی از قدرتمندترین شرکت های فناوری جهان، فیس بوک خریداری شد. حمل و نقل Oculus Rift این روزها اولین واحد تجاری در دسترس است – چهارمین تکامل هدست که در سال ۲۰۱۲ با Developer Kit 1 آغاز شد. آخرین نسخه از هدست به طور قابل توجهی بهتر از هر یک از کیت های توسعه قبلی است. به لطف یک برنامه بصری که هنگام وصل کردن آن از شما خواسته می شود آن را دانلود کنید آسان تر است، و اکنون برای نصب بازی ها و عیب یابی در مواقعی که اوضاع خراب می شود، به دانش فنی کمتری نیاز دارد.

مانند سایر هدست های واقعیت مجازی، Oculus RIft وظیفه سختی را بر عهده دارد که با تولید دو تصویر به طور همزمان، شما را کاملاً در یک بازی ویدیویی غرق کند. این کار را با اتصال به پشت درگاه HDMI کارت گرافیک و استفاده از دوربین برای ردیابی حرکت سر انجام می دهد.

راحتی در حرکت

می‌توانید هنگام استفاده از هدست بنشینید یا بایستید، هر کدام که راحت‌تر می‌بینید، و به لطف به‌روزرسانی‌های اخیر، Rift اکنون می‌تواند شما را در یک اتاق کوچک نیز ردیابی کند، مانند HTC Vive (چیزی که ما معمولاً از آن به عنوان “مقیاس اتاق” یاد می‌کنیم. VR”).

آنچه در داخل هر جعبه Oculus Rift خواهید داشت، خود هدست، دو سنسور Oculus، دو کنترلر لمسی، هفت برنامه رایگان واقعیت مجازی (شامل Lucky’s Tale و Robo Recall) و تمام کابل هایی است که برای اتصال هدست خود به آن نیاز دارید. هنگامی که هدست را به پورت HDMI پردازنده گرافیکی خود وصل کردید، دو کابل USB از هدست و سنسور را به دو پورت USB 3.0 رایانه شخصی خود و آداپتور کنترل Xbox One را به درگاه USB 2.0 رایانه شخصی خود وصل کردید، آماده برای شروع فرآیند کوتاه و ساده راه اندازی، که تنها حدود ۱۰ دقیقه طول می کشد.

کتابخانه

چیزی که پس از پایان کار خواهید یافت، کتابخانه ای از حدود ۱۰۰ عنوان است که طولانی تر از هر چیزی است که در HTC Vive یافت می شود. من تعداد زیادی از آنها را بازی کرده‌ام، و در حالی که برخی از آنها بهتر از دیگران هستند، هیچ کدام از آنها به نظرم اتلاف وقت یا پول نبود. من آنها را با جزئیات بیشتر در صفحه بعدی پوشش خواهم داد، اما، در گسترده ترین موارد، Rift یک سیستم بازی سرگرم کننده است، حتی اگر در حال حاضر شماره یک نباشد.

تقریباً ترسناک است که Oculus Rift در چنین مدت زمان کوتاهی تا چه حد پیشرفت کرده است. نمونه اولیه هدستی که ما چند سال پیش آزمایش کردیم، خشن، ارزان و نامرغوب بود. این به خوبی ردیابی نشد و تلاش برای دریافت گیم پلی بدون تاخیر – حتی در یک دستگاه بازی قدرتمند – غیرممکن بود. از طرف دیگر، نسخه نهایی مصرف کننده هدست، یک آجر مشکی ظریف، براق و، به جرأت می توانم بگویم، شیک است که روی صورت خود می چسبانید. ممکن است با پوشیدن آن عالی به نظر نرسید، اما سخت افزار واقعی را نمی توان از نظر زیبایی شناسی ایراد گرفت.

وقتی برای اولین بار آن را در دست می گیرید، وزنی ندارد – در واقع، تقریباً احساس توخالی دارد، مانند اینکه تمام وزن داخل شاسی قرار گرفته است و چیزی جز شیشه و لایه نازک داخل آن وجود ندارد. با این حال، آن را بپوشید و آن انتظارات از بی وزنی کرکی همگی از بین خواهند رفت.

ساختار هدست

هنگامی که نشسته اید، قسمت گیره روی جلوی سر شما سنگین می شود. این چیزی نیست که بلافاصله متوجه آن شوید، اما هر چه مدت بیشتری در دنیای مجازی جدید خود غوطه ور شوید، آن را در گردن خود احساس خواهید کرد. خوشبختانه، لزوماً به لطف فوم متراکم فرو نمی‌رود، اما وقتی Oculus Rift تا نقطه مناسب سفت می‌شود، کاملاً مناسب است. بالشتک های فومی در قسمت پشت بند نیز وجود دارد، بنابراین پشت سر شما در یک گهواره نرم قرار می گیرد. تسمه ها کمی در سمت سفت قرار دارند. آنها از پلاستیک قابل خم شدن ساخته شده اند که دارای ویژگی هایی است، اما در کل شکل خود را حفظ می کند. سپس Velcro روی هر بند قرار دارد که از آن برای تنظیم موقعیت هدست روی صورت خود استفاده می کنید.

این تسمه ها کاملاً حیاتی هستند زیرا Rift باید به درستی روی صورت شما قرار گیرد، در غیر این صورت تمرکز در تجربه VR خاموش است. این اتفاق می افتد اگر هدست کمی شل آویزان باشد یا در مرکز نباشد و جلوه ای تار ایجاد کند. خیلی سفت، و در حالی که هدست امن است و فوکوس معمولاً روی آن مشخص است، معمولاً ناراحت کننده است. وقتی این اتفاق افتاد، هرگز به جایی نرسید که برای فرار از ناراحتی نیاز به برداشتن هدست داشته باشم، اما کمی درد داشت و اثری به شکل هدست روی صورتم باقی گذاشت.

ویژگی شکاف ها

شکاف ها اجازه می دهند نور از زیر صفحه جلو وارد شود. وقتی می‌بینید دست‌هایتان روی کنترلر Xbox کار می‌کنند، نور از بین می‌رود و بازی‌ها ناگهان بخشی از غوطه‌ور شدن خود را از دست می‌دهند. اما بینایی تنها یکی از حواس است که برای احساس غوطه ور شدن کامل در واقعیت مجازی باید تغییر کند. دیگری، همانطور که ممکن است حدس بزنید، می شنود.

گوش پد کوچک

برای رفع این مشکل، Oculus شامل یک جفت گوش پد کوچک است که در کناره هدست قرار می گیرند. می‌توان آن‌ها را چرخاند تا مستقیماً بالای گوش بنشیند، یا زمانی که شخصی به توجه شما در دنیای واقعی نیاز دارد، آن‌ها را به سمت بالا برگردانید. در اکثر موارد متوجه شدم که هدفون های ارائه شده با Rift به خوبی کار می کنند. آنها صدای فراگیر سه بعدی را ارائه می دهند و وضوح کافی برای شنیدن واضح تمام نشانه های صوتی درون بازی را دارند. تنها مشکل واقعی من با هدفون این است که آنها به طور تصادفی هر از گاهی قطع می شوند. من وسط یک بازی خواهم بود که ناگهان صدا به طور کامل قطع شد.

با این حال، مانند HTC Vive، Oculus Rift به شما این امکان را می دهد که به جای اینکه یک جفت را به شما تحمیل کنید، از هدفون خود استفاده کنید. من یک جفت Creative Sound Blaster H5 را به دلیل بالشتک و کیفیت صدای عالی آنها انتخاب کردم و استفاده از یک جفت قوطی خارجی هر مشکلی را که با قطع صدا داشتم برطرف کرد. می‌توانید هدفون را به جک صوتی رایانه‌تان وصل کنید یا اگر خیلی دور از رایانه شخصی خود نشسته‌اید، مستقیماً به جک ۳٫۵ میلی‌متری کنترلر Xbox One متصل شوید.

مدیریت صدا

مزیت دیگر استفاده از جفت هدفون خود، به خصوص هدفون با لغزنده صدا در کناره یا در سیم، این است که مدیریت صدا را در زمانی که خیلی بلند یا خیلی نرم است، آسان تر می کند. (اگرچه، مسلماً، تقریباً همیشه اولی است.) با این حال، Oculus اخیراً گزینه سوم را در ترکیب معرفی کرده است – Oculus Earphones. این هدفون‌های داخل گوشی جایگزین پدهای روی گوشی می‌شوند که با سیستم اصلی عرضه می‌شوند و به درایورهای سازگار با VR برای تجربه‌های همه جانبه‌تر و عایق‌بندی بهتر نویز فقط با ۴۹ دلار / ۴۹ پوند وعده می‌دهند.

کنترلرهای Oculus Touch

یکی دیگر از قطعات پازل اصلی، کنترلر Xbox One بود. اکنون، هیچ مشکلی ذاتاً با گیم پد عالی مایکروسافت وجود ندارد – تا آنجا که کنترلرها می گویند، احتمالاً بهترین است، اما واقعیت مجازی جایی برای یک کنترلر استاندارد نیست. خوشبختانه، این توقف موقت اکنون با کنترلرهای Oculus Touch مناسب جایگزین شده است، که برای مدیریت همه چیز در VR بسیار مناسب تر هستند. اگر نیاز به خرید یک جفت جداگانه دارید، قیمت آنها ۹۹ دلار / ۹۹ پوند است.

اکثر بازی‌ها با کنترلرهای لمسی بسیار بهتر از کنترلر Xbox One کار می‌کنند، که گاهی اوقات می‌تواند نوعی ناهماهنگی شناختی ایجاد کند: احساس می‌کنید در حال حرکت هستید، اما بدن شما فقط در آنجا نشسته است و احساس فرورفتگی در شکم شما ایجاد می‌کند. Rift به هیچ وجه به سیستم پسر مجازی نینتندو که در دهه ۹۰ باعث تشنج شد، نزدیک نیست، اما ایده آل نیست.

کابل های بلند

آخرین بخش مهم رشته کابل های بلندی است که هدست را به رایانه شخصی متصل می کند. از پشت هدست بیرون می آید و روی پشت یا شانه شما خمیده می شود، بنابراین می توانید آن را پشت صندلی خود پنهان کنید. هنگامی که نشسته یا ایستاده هستید، بند ناف مانع نمی شود، اما اگر سعی می کنید غوطه ور شدن کامل به سبک ماتریکس را انجام دهید، این چیزی است که دائماً می توانید آن را احساس کنید.

عملکرد و کتابخانه محتوا Oculus Rift

بسیار خوب، تا اینجا همه چیزهایی که در مورد آن صحبت کردیم در مورد هر راه اندازی Oculus Rift در آنجا صدق می کند. اینجا جایی است که ما شروع به سرمایه گذاری در قلمرو “مایل های شما ممکن است متفاوت باشد” می کنیم. چیزی که من با استفاده از یک رایانه شخصی با مشخصات مناسب دریافتم، این است که عملکرد بسیار قوی است. در هیچ یک از بازی هایی که بازی کردم، هرگز متوجه پارگی صفحه یا افت فریم نشدم. این موضوع گویای نوع کنترل کیفیتی است که Oculus بر روی بازی‌هایی که به فروشگاه‌های شیک خود می‌آیند، و باز هم این سخت‌افزار در چند سال کوتاه از زمان کمپین Kickstarter تا چه حد پیشرفت کرده است.

ردیابی، که از طریق سنسور Oculus ارائه شده انجام می شود، نیز نسبتاً محکم است. شما می توانید بدن خود را بیش از ۱۸۰ درجه بچرخانید و همچنان متوجه می شود که چه کاری انجام می دهید. سنسور حدود ۱۰ اینچ بالای میز شما قرار می گیرد و بسته به موقعیتی که در حال حاضر در آن هستید، می تواند به سمت بالا یا پایین خم شود.

حسگرهای خارجی و داخلی

هدست را بردارید و گیره خاموش می شود. آن را بردارید و بپوشانید و صفحه نمایش دوباره روشن می شود. خوشبختانه حسگرهای خارجی و داخلی بسیار هوشمند هستند، به این معنی که وقتی می خواهید از هدست استفاده کنید نیازی به روشن کردن دستی ندارید. چیزی که حسگر نمی تواند ردیابی کند، حداقل زمانی که کنترلرهای لمسی را در دست ندارید، دستان شما هستند. و این یک معامله شکن است. من نمی توانم به شما بگویم که چند بار آرزو می کنم که Rift با کنترلرهای لمسی در حین بازی روی هدست ارسال شود. استفاده از کنترلر برای حرکت دادن سپر در ایر هاکی به سادگی غیرطبیعی است. تبدیل آنها به یک ارتقاء اختیاری برای هزاران نفری که قبلاً Oculus Rift را پیش‌سفارش کرده‌اند و دارنده یک Oculus Rift هستند، یک اشتباه بزرگ است.

سطح هیجان

سطحی از هیجان وجود دارد که از استفاده از دستان شما ناشی می شود. شما می دانید چگونه یک توپ پرتاب کنید، چگونه از دیوار صخره ای بالا بروید و در زندگی واقعی دست بدهید. ترجمه ابتدایی ترین حرکات به یک کنترلر در بهترین حالت ناقص و در بدترین حالت پیچیده است، به خصوص اگر فردی هستید که اغلب از کنترلر Xbox One استفاده نمی کنید. علاوه بر این، از آنجایی که به نظر می‌رسد هر بازی برای کار با یک کنترلر طراحی شده است، به نظر می‌رسد که می‌توانید تقریباً هر بازی را در ویترین فروشگاه Oculus بگیرید و بدون از دست دادن چیزی، آن را به Xbox One پورت کنید.

و در حالی که برخی از آن بازی‌ها واقعاً تجربه‌های سرگرم‌کننده و همه‌جانبه هستند، برخی از آن‌ها – حتی عناوین شخص اول – ساده‌اند. مانند نگاه کردن به نسخه ۲۰۱۶ منظره یاب دوران کودکی ما، تصاویر متحرک به سمت شما می‌آیند، در صورت شما غرش می‌کنند یا شما را تهدید می‌کنند که پاسخی روان‌شناختی ایجاد کنید. این یک ترفند کم عمق است، شبیه به تماشای اولین فیلم ها به صورت سه بعدی.

این تا حدودی با انتخاب عظیم عناوین خوب فکر شده جبران می شود. همه بازی‌هایی که در مورد آنها غوغا می‌کردید اینجا هستند: EVE Valkyrie، Elite Dangerous و ADR1FT همگی در فروشگاه در دسترس هستند و تعداد زیادی بازی مرتباً از راه می‌رسند. با این حال، حتی هیجان‌انگیزتر این است که بازی‌های زیادی وجود دارد که با Rift کار می‌کنند و در فروشگاه موجود نیستند، از جمله Minecraft مورد علاقه خانواده.

تحرک در بازی

Oculus بازی ها را بر اساس میزان حرکت در بازی و اینکه چقدر احتمال دارد شکم شما را به هم بزند مرتب می کند. سه سطح مجموعه وجود دارد: راحت، متوسط ​​و شدید. بازی‌های راحت به سختی نیاز به حرکت سر خود دارند و اگر انجام می‌دهید، این کار را به آرامی انجام می‌دهید. متوسط ​​آن را یک درجه بالا می برد. یا باید با سرعت بیشتری حرکت کنید یا با اجسام متحرک بیشتری روبرو شوید. در نهایت، احتمالاً بازی‌های شدید همان بازی‌هایی هستند که شما را درگیر می‌کنند. آنها تجربیات احشایی بیشتری دارند، اما آنهایی که به احتمال زیاد باعث تحریک اضطراب و ایجاد حالت تهوع نیز می شوند.

از آنجایی که این یک رسانه جدید است، قیمت گذاری بازی های مذکور در همه جا وجود دارد. برخی از بازی‌ها در فضای ۴٫۹۹ تا ۹٫۹۹ دلار قیمت مناسبی دارند، در حالی که برخی دیگر با قیمت ۴۰ یا ۵۰ دلار (حدود ۳۵٫۳۷ پوند، ۶۶٫۵۷ دلار استرالیا) برای نسخه‌های نمایشی توسعه‌یافته عرضه می‌شوند. در حال حاضر هیچ راهی برای امتحان کردن هر یک از بازی‌ها قبل از خرید وجود ندارد، به این معنی که هنگام خرید باید یک جهش ایمان داشته باشید.

پرداخت Oculus

در مورد پرداخت، Oculus از شما می خواهد که به محض تنظیم سیستم، اطلاعات کارت اعتباری خود را وارد کنید، اما به شما این امکان را می دهد که از آن عبور کنید اگر کاملاً آماده نیستید که ارقام خود را به صورت غیرقابل مشاهده تحویل دهید.

جابجایی بین یک بازی/فیلم/برنامه به بازی بعدی فرآیندی نسبتاً بدون دردسر است. صفحه اصلی در واقع یک اتاق نشیمن شیک مملو از یک شومینه، یک کاناپه و بالش هایی با وضوح بالا است که یک رابط استاندارد ظاهر ایکس باکس را در وسط اتاق قرار می دهد. (بدیهی است که من به ماهیت مضحک داشتن یک صفحه اصلی با ظاهر داخلی در اینجا اشاره می کنم، اما رابطی که برای بررسی ویترین استفاده می کنید در واقع بسیار خوب طراحی شده است.) در حالی که می‌توانید بدون خروج از محدودیت‌های صفحه اصلی مجلل، بازی بخرید، برخی از عناوین برای تکمیل نصب از شما می‌خواهند هدست را بردارید. و بله، در عمل به همان اندازه که به نظر می رسد آزاردهنده است.

از بین تمام سوالاتی که در طول دو هفته ای که Oculus Rift را برای آنها آزمایش کردم از من پرسیده شد، رایج ترین آنها این بود: “گذراندن چند ساعت در واقعیت مجازی چگونه است؟” و “آیا مرا بیمار می کند؟” خوب، برای شروع، احتمالاً باید به این نکته اشاره کنم که حتی اگر بازی‌ها، فیلم‌ها و تصاویر با وضوح بالا هستند، هرگز برای تشخیص تفاوت بین آنچه در Oculus Rift می‌بینید و آنچه که به آن عادت کرده‌اید مشکلی ندارید.

تعداد پیکسل ها

این بدان معنا نیست که وقتی در دنیای واقعیت مجازی هستید یا حتی بیش از حد دانه دانه یا پیکسلی است، غوطه وری را می شکند – اینطور نیست. اما اشیاء در بازی‌ها وقتی واقعاً به آنها نگاه می‌کنید، همیشه کاملاً واضح نیستند. اکنون، این یک داستان متفاوت برای رسانه های محلی است که در داخل هدست پخش می شود و از طریق یک تلویزیون مجازی در یک اتاق نشیمن مصنوعی نصب شده است، اما در واقعیت، مطمئن نیستم که قرار دادن یک تصویر ۱۰۸۰p روی یک هدست ۶۰۰ دلاری ویژگی ارزش نوشتن در خانه باشد.

حداقل در این مرحله به راحتی می توان دنیای مجازی را از دنیای واقعی تشخیص داد. برای برخی افراد، این ممکن است باعث شود که Rift بیشتر به عنوان یک نوآوری ظاهر شود، مانند Wii نینتندو، نه نوآوری پیشگامانه ای که همه آن منتقدانی که در ابتدا ذکر کردم، آن را به عنوان یک نوآوری می دانند.

در مورد احساس بیماری در هنگام استفاده از واقعیت مجازی؟ پاسخ کوتاه و شیرین این است که بله، احتمالاً شما را بیمار خواهد کرد. برخی از شما، حتی هاردکورترین هاردکورهایی که روزی هفت یا هشت ساعت بازی می کنند، ممکن است وقتی وارد واقعیت مجازی می شوید، احساس کنید که دنیا زیر پای شما کشیده شده است.

بیماری حرکت و ایجاد تحمل نسبت به VR

به گفته Oculus، اگر می خواهید بیش از چند دقیقه در واقعیت مجازی بمانید، باید یک تحمل ایجاد کنید. اولین باری که VR را امتحان کردم، خیلی حالم بد شد. تنها با قرار دادن خودم در معرض احساسات گسستگی، اضطراب و فلج شدن طاقت‌فرسا که می‌توان با قرار دادن هدست واقعیت مجازی در چندین موقعیت تجربه کرد، در نهایت می‌توانم بر این احساس غلبه کنم و از واقعیت مجازی لذت ببرم.

بدن شما عادت ندارد که نسبت به محرک های بصری که دریافت می کند احساس قطع ارتباط کند. حتی اگر ساعت ها و ساعت ها در روز بازی می کنید، باز هم در دنیای واقعی نشسته اید و به طور دوره ای نگاه خود را از تلویزیون حذف می کنید تا به تلفن همراه خود نگاه کنید یا با یک انسان دیگر ارتباط برقرار کنید. در واقعیت مجازی، تنها چیزهایی که می‌بینید صفحه‌نمایش و اشیاء روی آن هستند، با این حال نمی‌توانید با آنها تعامل فیزیکی داشته باشید. این منجر به احساس قطع ارتباط و در نتیجه حالت تهوع می شود.

دو مشکل بزرگ

با این حال، هنگامی که پاهای فضایی خود را بدست آورید، هنوز دو مشکل بزرگ وجود دارد که باید با آن روبرو شوید. اولین مورد این است که مهم نیست در چه موقعیتی هستید، تا زمانی که بازوها و دست‌های شما در بازی نمایش داده نمی‌شوند، هر زمان که به بدن خود نگاه می‌کنید، برای همیشه احساس بی‌تفاوتی خواهید داشت.

مشکل دوم این است که، در حالی که من از هر ثانیه ای که در واقعیت مجازی سپری می کردم لذت می بردم، انتقال بازگشت به دنیای واقعی یکی از مواردی بود که به خصوص برایم سخت بود. بدون نمایش احساسات، احساس می کردم که وقتی کلاه ایمنی را برمی داشتم، در آنجا نبودم. نزدیک‌ترین احساسی که می‌توانم انتخاب کنم، احساسی است که در آینه به خود نگاه می‌کنی و واقعاً نمی‌فهمی کسی که به تو نگاه می‌کند.

اسیب جزئی

هر چند ممکن است نگران کننده به نظر برسند، اما این عوارض جانبی بر اساس تجربیات قبلی واقعاً به من مربوط نمی شوند، و من پس از پایان نوشتن این بررسی، به عادت استفاده طولانی مدت خود ادامه خواهم داد. من آنقدر بازی‌های ویدیویی را روی تلویزیون‌های CRT بازی کرده‌ام که بدانم، اگرچه عجیب است، اما این جلوه‌های ثانویه به مرور زمان از بین می‌روند بدون اینکه آسیب دائمی به جا بگذارند.

آینده Oculus Rift و VR به طور کلی

حتی اگر چند دقیقه آخر را صرف خواندن ۴۰۰۰ کلمه یا بیشتر کرده اید، من در مورد نحوه کار بازی ها، واقعیت مجازی چگونه است و در صورت دریافت Oculus Rift چه انتظاراتی می توانید داشته باشید، نوشته ام، هنوز چیزهای بیشتری برای صحبت در مورد آن وجود دارد. . Oculus برنامه های شگفت انگیزی برای Rift دارد. این به خوبی می تواند تکامل بعدی فیس بوک باشد. ممکن است روزی جلساتی را در واقعیت مجازی برگزار کنیم. منظورم این است که یک میکروفون داخلی دارد، بنابراین هیچ چیز مانع Oculus نمی شود که هفته آینده چنین ویژگی را فعال کند (و مارک زاکربرگ فیس بوک در واقع قبلاً آن را به نمایش گذاشته است).

ممکن است روزی از آن به عنوان یک ابزار درمانی استفاده کنید و به سخت افزار اجازه دهید شما را به ساحلی برساند که در آن می توانید مدیتیشن کنید. برنامه‌هایی برای استفاده از آن به عنوان دروازه‌ای برای فستیوال‌های موسیقی، مانند South by Southwest و Coachella، و همچنین کنسرت‌های زنده و بازی‌های ورزشی وجود دارد.

تا جایی که می‌توانم سعی کرده‌ام از مقایسه مستقیم اجتناب کنم، اما در این مرحله از بررسی، فقط باید بیرون بیایم و بگویم: Oculus یک مقدمه هوشمند، البته گاهی اوقات تا حدی حیله‌گر، برای واقعیت مجازی است. اما این بهترین هدست موجود در بازار نیست. اگرچه Oculus پیشگام در این فضا بود، میلیون‌ها دلار در توسعه‌دهندگان و توسعه سرمایه‌گذاری کرد و با یکی از شرکت‌های برتر جهان شراکت داشت، اما نمی‌تواند HTC Vive را نگه دارد، سیستمی با حسگرهایی که قابلیت واقعیت مجازی در مقیاس اتاق را دارد. به شما اجازه می دهد تا به طور طبیعی فضای مجازی خود را در آنجا کاوش کنید.

سنسور Oculus

اما، اگر در Oculus خاموش هستید، Rift دارای فناوری مشابهی است اگر مایل به پرداخت مقداری اضافی هستید. یک سنسور Oculus اضافی به شما این امکان را می دهد که از روی صندلی خود بلند شوید و از پاهای خود استفاده کنید و همچنین بازوهای شما و توسعه دهندگان از فناوری جدید برای ایجاد مجموعه ای از عناوین جالب تر و غوطه ورتر استفاده می کنند. کنترلرهای لمسی، همانطور که در بررسی اختصاصی خود گفته‌ایم، چیزی کم از فوق‌العاده نیستند. آنها احساس خوبی در دست دارند و گیم پلی را ده برابر بهبود می بخشند.

با این حال، اگرچه این بهترین هدست موجود در بازار نیست، داستان Oculus همیشه الهام‌بخش بوده و خواهد بود. Oculus به چشم‌انداز خود پایبند بوده است، حتی زمانی که نمونه‌های اولیه مشکوک بودند و نسخه‌های نمایشی تقریباً برای تحمل آن تاخیر داشتند. به روش‌های بی‌شماری، از تخیل ناب ساخته شد، صنعت کاملاً جدیدی را از ابتدا ایجاد کرد و پلتفرمی را ایجاد کرد که می‌توانست روزی به وعده‌هایی که فیلم‌ها و رمان‌های علمی تخیلی به ما داده بودند، زمانی که هولدک را در اشکال مختلف آن به ما نشان دادند، عمل کند.

اکوسیستم کامل برای کودک

Rift آماده مصرف کننده یک قطعه سخت افزار دوست داشتنی است. اما این چیزی فراتر از یک هدست زیبا است: Oculus یک اکوسیستم کامل برای کودک خود ساخته است، از صدای هدفون داخلی گرفته تا بازی ها و کنترلرهای لمسی اختصاصی. به محض پوشیدن Rift، به دنیای کاملاً جدیدی منتقل می شوید. کنترل‌کننده‌های لمسی، اگرچه از برخی جهات محدود هستند، بقیه بدن شما را برای سواری همراه می‌کنند. مشکل، البته، همه چیزهایی است که Rift، وعده های آن یا مجموعه بازی های فعلی آن نیست. قیمت کل بسته حتی با توجه به افت قیمت هنوز قابل توجه است و احتمالاً بسیاری را از پرش بلافاصله به Rift باز می دارد.

خوشمان آمد

Oculus Rift پنجره ای غوطه ور به ده ها دنیای جدید است و روزی میزبان صدها و شاید هزاران تجربه از این دست خواهد بود. بازی هایی که در حال حاضر وجود دارد، کاملاً عالی هستند. برخی ممکن است کمی حالت تهوع را برای ماجراجویان واقعیت مجازی ایجاد کنند – من به سمت شما نگاه می کنم، ADR1FT – اما برخی از آنها میزان بی حد و حصری شادی را ارائه می دهند. Rift که صرفاً به عنوان یک کنسول بازی دیده می شود، چیزهای زیادی برای ارائه دارد.

گیم پلی بازی در فواصل کوتاه سرگرم کننده است و استفاده از هدست راحت است، حتی اگر گاهی اوقات شما را کمی محکم بغل کند. با این حال، چیزی که Oculus کاملاً درک می کند این است که Rift چیزی بیش از یک هدست بازی است. در حال حاضر راه هایی برای تماشای فیلم های ۳۶۰ درجه از طریق فیس بوک، Vimeo و Twitch وجود دارد، و تصور آینده ای که در آن فروشگاه Oculus مملو از محتوای رسانه ای باشد، سخت نیست.

ما دوست نداشتیم

مشابه خودروی دست دومی که به آن توجه کرده اید، همه چیز در Oculus Rift با یک هشدار همراه است. این یک واقعیت مجازی همهجانبه است… اما برای لذت بردن از آن باید یک دستگاه بازی گران قیمت بخرید. نه برای شکست دادن اسب ضرب المثل در اینجا، بلکه فقط تعداد کمی از گیمرها می توانند Oculus Rift را داشته باشند – نه به این دلیل که دیگران نمی خواهند، بلکه به این دلیل که خارج از محدوده قیمت آنها است. به یاد داشته باشید، این پس از خرید یک دکل بازی است که برای اجرای Rift حداقل ۵۰۰ دلار هزینه دارد.

در نهایت، در حالی که لزوماً منفی نیست، اکنون وظیفه توسعه دهندگان است تا از فناوری استفاده کنند و VR را به جلو ببرند. Oculus قلمروی از امکانات جدید ایجاد کرده است، اما چیزی که من را می‌ترساند این است که همه این فناوری ممکن است قربانی نوآوری‌هایی شود که به مرور زمان از بین خواهند رفت، اگر توسعه‌دهندگان تصمیم بگیرند که طراحی عناوین AAA در واقعیت مجازی ارزش زمان، تلاش و هزینه‌شان را ندارد. بدون محتوای جالب‌تر و چشم‌نواز، Oculus Rift برای یک سفر یک‌طرفه به کابینه، جایی که اقامت دائمی در کنار Wii و PlayStation Vita خواهد داشت، سرنوشت‌ساز است.

حرف نهایی

زمانی که رقابت کمی داشت، Oculus Rift یک توصیه آسان بود. واقعیت مجازی یک تجربه جادویی است، و من فکر می‌کنم هرکسی که عاشق فناوری است، باید در مقطعی آن را امتحان کند. من پتانسیل بزرگی را برای Oculus می‌بینم که همچنان گزینه‌های هدست بیشتری را به فهرست خود اضافه می‌کند. اما اگرچه واقعیت مجازی روز به روز محبوب‌تر می‌شود، اما همچنان یک رسانه نوپا باقی می‌ماند و بنابراین از بسیاری از مشکلات مشابهی که دیگران در شروع کار با آن‌ها مواجه بودند، رنج می‌برد. اولین فیلم ها گلادیاتور یا رستگاری در شاوشنک نبودند. هنر با داوینچی یا تیزیانو آغاز نشد. اولین آهنگ هایی که ساخته شد سونات های یوهان سباستین باخ نبودند. به طور مشابه، من فکر می‌کنم که داستان لاکی پایان همه چیز نیست، بلکه تمام واقعیت مجازی است.

در حال حاضر بیشتر شبیه به یک تازگی است تا یک ضرورت آزمایش شده و واقعی. بازی‌ها همه‌جانبه هستند، اما به احتمال زیاد شما را ساعت‌ها نگه نمی‌دارند. سرگرمی عجیب و سرگرم کننده است، اما زودگذر. اگر بتوانید با آن زندگی کنید، Oculus Rift یک آزمایش سرگرم‌کننده خواهد بود، آزمایشی که فقط در طول زمان بهبود می‌یابد. اما، اگر در مورد تخصیص منابع پولی برای هدست و هر چیزی که همراه آن است، احتیاط دارید، احتمالاً بهتر است کمی بیشتر دست نگه دارید و یک جایگزین مستقل مانند Oculus Quest را انتخاب کنید.